Modyfikacja przekładni może znacznie poprawić dokładność skrzyni biegów i zwiększyć wytrzymałość przekładni. Modyfikacja przekładni to zabieg technologiczny mający na celu świadome przycięcie powierzchni zęba koła zębatego w niewielkiej ilości tak, aby odbiegała od teoretycznej powierzchni zęba. Istnieje wiele rodzajów modyfikacji przekładni w szerokim znaczeniu, zgodnie z różnymi częściami modyfikacji, modyfikację zębów przekładni można podzielić na modyfikację profilu zęba i modyfikację kierunku zęba.

Modyfikacja profilu zęba

Profil zęba jest lekko przycięty tak, że odbiega od teoretycznego profilu zęba. Modyfikacja profilu zęba obejmuje przycinanie, przycinanie korzeni i kopanie korzeni. Przycinanie krawędzi polega na modyfikacji profilu zęba w pobliżu grzebienia zęba. Przycinając zęby, można zmniejszyć wibracje uderzeniowe i hałas zębów przekładni, zmniejszyć obciążenie dynamiczne, poprawić stan smarowania powierzchni zębów, a także spowolnić lub zapobiec uszkodzeniom kleju. Zakorzenienie to modyfikacja profilu zęba w pobliżu korzenia zęba. Efekt przycinania korzeni jest w zasadzie taki sam, jak przycinania krawędzi, ale przycinanie korzeni osłabia wytrzymałość korzenia zęba na zginanie. Gdy do modyfikacji kształtu stosuje się proces szlifowania, w celu poprawy wydajności pracy, czasami zamiast odpowiedniego dużego koła zębatego do przycinania stosuje się małe koło zębate. Rootowanie to modyfikacja powierzchni przejścia korzenia zębów przekładni. Hartowane i nawęglane koła zębate o twardych zębach wymagają szlifowania po obróbce cieplnej. Aby uniknąć poparzeń szlifierskich u nasady zęba i zachować korzystne działanie resztkowych naprężeń ściskających, nie należy szlifować korzenia zęba. źródło. Ponadto promień krzywizny krzywej przejścia korzenia można zwiększyć poprzez kopanie, aby zmniejszyć koncentrację naprężeń w zaokrągleniu korzenia.

Modyfikacja prowadnicy zęba

Powierzchnia zęba jest delikatnie przycinana w kierunku linii zęba, aby odbiegała od teoretycznej powierzchni zęba. Modyfikując kierunek zębów, można poprawić nierównomierny rozkład obciążenia wzdłuż linii styku zębów koła zębatego i poprawić nośność koła zębatego. Metody przycinania zębów obejmują głównie przycinanie końcówek zębów, przycinanie pod kątem pochylenia linii śrubowej, przycinanie bębna i przycinanie powierzchni. Pocienianie końcówek zębów polega na stopniowym zmniejszaniu grubości zęba aż do końca na jednym lub obu końcach zębów koła zębatego na małym odcinku szerokości zęba. Jest to najprostsza metoda modyfikacji, ale efekt przycinania jest słaby. Przycinanie kąta pochylenia linii śrubowej polega na nieznacznej zmianie kierunku zęba lub kąta pochylenia linii śrubowej β, tak aby rzeczywiste położenie powierzchni zęba odbiegało od teoretycznego położenia powierzchni zęba. Przycinanie kąta pochylenia linii śrubowej jest bardziej skuteczne niż przycinanie końcówek zębów, ale ponieważ kąt zmiany jest mały, nie może mieć znaczącego wpływu w całym kierunku zęba. Przycinanie bębna polega na przycinaniu zębów w celu wybrzuszenia zębów koła zębatego w środku szerokości zęba, zazwyczaj symetrycznie po obu stronach. Chociaż przycinanie bębna może poprawić nierównomierny rozkład obciążenia na linii styku zębów przekładni, ponieważ rozkład obciążenia na obu końcach zęba nie jest dokładnie taki sam, a błędy nie są całkowicie rozłożone w zależności od kształtu bębna, efekt przycinania nie jest idealny. Modyfikacja powierzchni polega na modyfikacji kierunku zęba zgodnie z rzeczywistym błędem obciążenia mimośrodowego. Biorąc pod uwagę rzeczywisty błąd obciążenia mimośrodowego, zwłaszcza biorąc pod uwagę odkształcenie termiczne, powierzchnia zęba po ocięciu nie zawsze może być wybrzuszona, ale zwykle jest powierzchnią zakrzywioną połączoną wklęsłością i wypukłością. Efekt przycinania powierzchni jest lepszy i jest to idealna metoda przycinania, ale obliczenia są bardziej kłopotliwe, a proces jest bardziej skomplikowany.